Camp Curry

Nog maar 4 weken. Ik zou kunnen proberen te beschrijven wat dat allemaal met zich meebrengt, maar het is zo verwarrend. Misschien heb ik dit al eens eerder gezegd, maar het is echt alsof ik in twee werelden leef, in plaats van twee landen. En er zijn twee verschillende Linde's. De een is ontzettend blij om dadelijk weer iedereen te zien, om thuis te komen en weer helemaal Nederlands te worden. Om rond te fietsen, weer met haar vriendinnen en familie te praten (in het Nederlands), en dropjes te eten.
De andere Linde zou willen dat ze de tijd stil kon zetten. Er is niet genoeg tijd voor alle dingen die ze nog zou willen doen, en er zijn zo veel mensen die ze graag beter zou willen leren kennen, of mensen die ze al goed heeft leren kennen maar die meer tijd verdienen. Deze Linde hoort van alle kanten dat ze nog niet weg mag. En -hier was ik eigenlijk van plan over te schrijven- deze Linde werd afgelopen weekend meegenomen 'up North,' want dat moest gebeuren voordat ze wegging.

Mijn vriendin Maura Curry heeft een vakantiehuisje op een eilandje in een meer in noord Minnesota, en van haar ouders mocht ze daar met zeven vrienden het weekend doorbrengen. Zowat iedereen in Minnesota gaat in de zomervakantie naar de meren. Kleine houten huisjes, speedboten, waterski's, marshmallows, kampvuren en skinnydipping: de hele kampeerroutine.

Nu ik erover nadenk is er eigenlijk niets onverwachts dat ik jullie kan vertellen. Dat hele weekend was een grote stereotype-kettingreactie. Het begon ermee dat Maura's ouders er op vrijdag pas achterkwamen dat ze jongens had uitgenodigd. Nadat we allemaal plechtig belooft hadden dat Maura en Rory geen kamer zouden delen (hahah) mochten ze gelukkig blijven, dus gingen we onderweg (rijdende tieners). Halverwege hielden we een korte stop voor pindakaas-ijs (want Amerikanen zijn zeer zeer dol op pindakaas) en om twee uur kwamen we aan.

De rest van de dag werd doorgebracht met boottochtjes en Cards Against Humanity. 'S avonds werd er een kampvuur gemaakt en aten we taco's . En ja, natuurlijk was de keuken gedurende het hele weekend een rotzooi en lagen er overal snacks.

Misschien loop ik een beetje achter, maar voordat ik naar Amerika kwam had ik nog nooit een s'more gehad. Het is een marshmallow (boven het vuur gehouden natuurlijk) tussen twee zoete Graham crackers en een plak Hershey chocolade. HET kampvuurvoer van Amerika. Dat stond dus ook op de checklist van dingen-die-we-in-Amerika-moesten-doen.

Nou, daar zaten we dan met z'n allen op de s'mores te knagen, toen de prachtige rode maan opkwam en de horrorverhalen begonnen. Iemand merkte op dat we de perfecte setting hadden voor een delict. Er was eens een groep vrienden: Meryem was de token minderheid (omdat ze uit Afrika komt), Dane was het dikkertje, Rory de rijke blanke jongen, Maura de competente brunette, Emma dat rare kind achterin de klas, Lucy de slet, en ik was de onschuldige maagd (nou mogen jullie raden wie wie is op de foto's ;) ). Samen met hun domme hond Bear zaten ze rond het vuur in een donker bos: zonder ouders, zonder bereik.
Heel fijn, maar in tegenstelling tot Gabe en mijn volle overtuiging kwam er geen massamoordenaar langs, en we hebben de nacht overleeft. Ondanks de kou plonsden we de volgende morgen allemaal het meer in. En na nog een heerlijk dagje in de zon was het alweer voorbij.

De afsluiter was een typisch Amerikaans drive-in cafetje uit de vijftigerjaren. Het is echt leuk om te zien hoeveel van die kleine diners an cafetjes er nog zijn. Vaak is er niks veranderd: roestvrij staal, kleine booths, en neonbordjes; het heeft z'n charme. En het menu is zeker niet veranderd: kaas, brood, vlees, vet , en suiker in iedere mogelijke combinatie. De jongens stonden er op dat Meryem en ik cheesecurds, gefrituurde ballen kaas, probeerden. Dat was interessant.
Maar al met al was het dus een geweldig gezellig weekend! Nu maar zien wat de rest van deze laatste paar weken met zich meebrengt!

PS: wat zal ik mee terug nemen? Nog speciale wensen? Tot zover heb ik groene KitKats voor Jannes en Sjoerd en rode Toms voor Elke :) maar u zegt maar!